جمهوری دموکراتیک سوسیالیستی سریلانکا با نام قدیمی سیلان، جزیره‌ای است واقع در جنوب آسیا، اقیانوس هند و جنوب کشور هند. پاتیخت آن کلمبو و پایتخت سیاسی شهر سری جایاواردنپورا کوته می‌باشد.

سریلانکا همچون کشورهای دیگر از قرن 19 تحت استعمار بریتانیا شروع و تا 4 فوریه 1948 که به روز استقلال مشهور شد ، پایان یافت . جمعیت آن حدود ۲۱٬۴۱۳٬۰۰۰ نفر است.

زبان رسمی آنها سینهالی و تامیل و واحد پول روپیه سریلانکا است. اکثریت جمعیت سریلانکا را قوم سینهالی که قومی هندوآریایی با ضریب حدود 75 درصد تشکیل داده اند و  11 درصد آن از قوم تامیل می‌باشند. دین اکثر مردم سریلانکا 70.2 درصد بودایی ، 12.6 درصد هندو ، 9.7 درصد مسلمان ، 7.4 درصد مسیحی و 0.1 درصد سایر ادیان یا بدون دین هستند.

کشور سریلانکا از دیدگاه زمین‌شناسی در هند، اقیانوس هند و در جنوب غرب بین خلیج بنگال با مساحت 65.610 کیلومتر مربع واقع شده است و جمعیت تقریبی 21.4 میلیون نفری را دارد.

تشکیل شده از دشت‌های تپه ماهوری ساحلی، کوهستان و 103 رودخانه که طولانی‌ترین آن با طول 335 کیلومتر مهاولی نام دارد و مرتفع‌ترین منطقه در سریلانکا کوه پیدوروتالاگالا با ارتفاع 2524 می‌باشد.

51 آبشار طبیعی در مسیر رودخانه ها قرار دارد که ارتفاع آنها 10 و بیش از 10 متر می‌باشد و بلندترین آنها به ارتفاع 263 متر آبشار بامباراکاندا نام دارد.

سریلانکا خط ساحلی به متراژ 1585 کیلومتر، 40 تالاب و 45 خور در سواحل دارد.

به دلیل بادهایی که از اقیانوس به سمت سریلانکا می وزد باعث شده هوایی گرم و مربوط داشته باشد.

وجود جنگل‌های هفت هزار هکتاری حرا در سریلانکا نقش موثری در جلوگیری از آسیب‌های سونامی در سال 2004 این کشور داشته است.

شهرهای اصلی سری‌لانکا

•  کلمبو
• دهیوالا-ماونت لاوینیا
• موراتوا
• سری جایاواردنپورا کوته
• نگومبو
• کندی
• کالمونای  

قدمت سریلانکا به 34 هزار سال پیش بر می‌گردد و گفته شده قدیمی‌ترین بقایای انسانی که به انسان بالانگودا معروف است در این کشور دیده شده است. ساکنان قدیمی سریلانکا که به ودداها نام داشتند و از قوم تامیل بودند از هند جنوبی به سریلانکای شمالی مهاجرت و سکنی گزیدند. همچنین 543 سال پیش از میلاد قوم سینهالی که از تبار هندو بودند، از منطقه‌ای به نام سینهاپورا به سریلانکا آمدند.

پس از ورود سینهالی های هندی با بومیان جزیره درگیر شدند و آنها مجبور به مهاجرت به جنوب کشور کردند و حکومت خود را در شمال کشور بنیان نهادند.

سریلانکا به دلیل جزیره بودن و دسترسی به آب‌های آزاد مسیر دریانوردان و بازرگانان بوده و هست و به همین دلیل اکثر کشورها قصد استعمار آن به شرح ذیل داشتند.

قرن 12 تا اوایل 16 میلادی بازرگانان مسلمان

از سال 1505 تا 1658 میلادی پرتغالی‌ها

از سال 1658 تا 1795 میلادی هلندی‌ها

در سال 1795 انگلستان موفق به پایان تصرف هلند شد و در سال 1798 سریلانکا را به استعمار خود درآورد و در نهایت در تاریخ 4 فوریه 1948 اعلام استقلال کرد و از مستعمره انگلیس خارج شد.

نظام کشور سریلانکا جمهوری دموکراتیک است که توسط یک نظام نیمه ریاستی از ترکیب نظام ریاستی و نظام پارلمانی اداره می‌شود . سریلانکا در قاره آسیا جز اولین کشور در انتخاب نظام دموکراتی است.

اکثر موارد قانونی در کل امورات کشور با رای حداکثری دو سوم از مجموع آرا تصویب، تشکیل و اصلاح می‌شود.

در سال 1989 دینگیری باندا ویجتونگا پس از ترور راناسینگ برماداسا از حزب ملی به سمت نخست وزیری و در سال 1993 به عنوان رییس جمهور سریلانکا انتخاب شد.

در سال 2005  ماهیندا راجا پاکسا به عنوان رئیس‌جمهور و راتناسیری ویکرمانایکه به سمت نخست‌وزیر انتخاب شدند.

سریلانکا ضعیف‌ترین اقتصاد آسیا را دارد اما در منطقه جنوب آسیا از نظر درآمد سرانه در وضعیت خوبی قرار دارد. ارزش تولید ناخالص این کشور 22 میلیون نفری و 60 درصد می‌باشد وابسته به بخش خدمات می‌باشد .

فراورده‌های مهم سری‌لانکا می‌توان به چای، کینین، قهوه، کائوچو و نارگیل می باشد.

کشاورزی 12 درصد از سهم تولید ناخالص را به خود اختصاص داده و می‌توان گفت نقش مهمی در اقتصاد سریلانکا دارد و تقریبا یک سوم نیروی کار در این بخش فعالیت می‌کنند. علت این عملکرد ضعیف وابستگی به بارش‌های آسمانی، روش های سنتی برداشت محصول، کمبود اعتبارات و زیربنای اقتصادی ضعیف من جمله ضعف بازاریابی، مشکلات حمل و نقل، کنترل دولت بر زمین و دخالت دولت در بخش کشاورزی می‌باشد. در سال 2009 بخش صنعت 28 درصد از تولید ناخالص که مروبط به منسوجات و پوشاک بود، به خود اختصاص داد واحد پول سری‌لانکا روپیه است.

جمعیت این کشور ۲۱٫۴ میلیون نفر است. زبان‌های رسمی آن سینهالی و تامیل است.  مردمی عجیب مهمان نواز و صمیمی که همیشه لبخند برای لبشان می‌باشد .

جشنواره سالانه موسوم به روز بودا برای بوداییان سری‌لانکا یک روز ویژه بشمار می‌آید.

 زرتشتیان جمعیتی کوچک در سریلانکا را دارند که از پارسیان هند می‌باشند و در زمان حکمرانی بریتانیا به سیلان آمدند.

فرهنگ بخش مهم و عمده از تشکیل  یک کشور می‌باشد و فرهنگ مرسوم  در بین مردم سریلانکا، مهمان‌نوازی آن‌هاست و همچنین مردمی با اقوام و ادیان مختلف .

کشور سریلانکا به دلیل داشتن سواحل زیبای بی شمار و همچنین طبیعت بکری که دارد مقصد مهمی برای گردشگران می باشد و سالانه گردشگرانی بسیای از سراسر جهان به این کشور سفر می کنند که ایران هم مستثنی از این امر نمی‌باشد.

سریلانکا جاذبه‌های گردشگری زیادی دارد که در ذیل به تعدادی از آنها اشاره خواهیم کرد. قلعه صخره ای Sigiriya که توسط پادشاه کاساپای اول ساخته شد.

معبد دامبولا مربوط به قرن سوم میلادی می‌باشد و پایگاه اصلی بوداییان در آن زمان بوده است. شهر باستانی Anuradhapura  پایتخت قدیم سریلانکا که در قرن چهارم میلادی بنا شد، مجسمه 60 فوتی خوابیده بودا پارک ملی یالا دومین پارک بزرگ و پر بازدید کننده در سریلانکا می‌باشد.