کشور کنیا در شرق آفریقا قرار دارد، پایتخت آن نایروبی و شهرهای مهم آن مومباسا، کیسومو و ناکورو هستند.

جمهوری کنیا هشت استان دارد که به صورت استانداری اداره می‌شود و دولت بر استانداری‌ها نظارت می‌کند.

زبان رسمی سواحلی و انگلیسی و دین 85 درصد مردم مسیحی و 11 درصد مسلمان هستند.

جمهوری کنیا با مساحت 580 هزار کیلومتر مربع در شرق قاره آفریقا و اقیانوس هند قرار دارد. همسایگان آن کشورهای تانزانیا در جنوب، اوگاندا در غرب، سودان در شمال غربی، اتیوپی در شمال، سومالی در شمال شرقی می‌باشند.

به دلیل قرار داشتن در کمربند میانی خط استوا  مناطق مرکزی، شمال و شمال شرقی بسیار خشک و گرم و مناطق ساحلی که در کنار اقیانوس هند قرار دارد آب و هوایی گرم و مرطوب دارند. شهرهای ساحلی مومباسا، لامو و مالیندی، هر روزه دمای هوا از سرد به داغ تغییر می‌کند. نواحی ساحلی کنار اقیانوس هند پست‌ترین نقطه کنیا و کوه کنیا بلندترین نقطه با ارتفاع ۵۱۹۷ متر این کشور  است.

کنیا به زیستگاه وحوش نیز معروف است که در آن کل یالدار آبی‌رنگ و دیگر گاوسانان زیست دارند.

آب و هوای کنیا معتدل و در مناطق ساحلی هوا گرم و مرطوب و در مناطق شمالی و شمال شرقی بسیار خشک و گرم است. در کل سال تابش مستقیم خورشید را در کنیا داریم اما شب‌ها و صبح زود هوا کمی سرد می‌باشد.

همچنین کنیا دارای فصول بارش طولانی و کوتاه می‌باشد که بارش طولانی از ماه آپریل تا ژوئن و بارش کوتاه از ماه اکتبر تا دسامبر، سرتردین دوره از ماه فوریه تا مارس و گرم‌ترین از ماه ژوئن تا آگوست می‌باشد.

براساس تحقیقات بعمل آمده از فسیل‌های یافت شده نشان می‌دهد از 20 میلیون سال پیش پستانداران و همچنین بر اساس کشفیات انجام شده، انسان های نخستین حدود 5/2 میلیون سال پیش در آنجا زندگی می‌کردند.

ریچارد لیکی و کامویا کیمئو اسکلت در سال ۱۹۸۴ بقایای یک پسر بچه تورکانایی کشف کردند که مربوط به ۶ میلیون سال پیش بوده است.

در ژوئیه و اوت ۲۰۰۴ فسیل‌های مربوط به ۲۰۰ میلیون سال پیش که به دوران میانه‌زیستی  برمی‌گردد ، توسط دانشگاه یوتا و موزه ملی کینا در نزدیکی دریاچه تورکانا پیدا شده‌است.

در سال 1957 اولین انتخابات مجلس و بر خلاف میل بریتانیا انجام شد و انتقال قدرت به احزاب میانه رو (اتحاد ملی آفریقایی کنیا) رخ داد و در تاریخ 12 دسامبر 1963 دولت را تشکیل دادند و 1964 کنیاتا به عنوان اولین رییس جمهور کنیا برگزیده شد .

نظام سیاسی کنیا در قالب رییس جمهوری و دمکراسی اداره می‌شود یعنی رییس جمهور هم رهبر کشور و هم رهبر دولت است، قوه مجریه را دولت و قوه مقننه را دولت و مجلس ملی اداره می‌کنند .

در سال 2002 در یک انتخاب کاملا آزاد و زیر نظر ناظران بین المللی برگزار و قدرت با صلح از حزبی که قدرت را در دست داشت به حزب ائتلافی جدید انتقال داد.

موای کیباکی رییس جمهور کنیا پس از به قدرت رسیدن قول داد که به فعالیت هایی همچون مبارزه با فساد ، رشد اقتصادی، بالا بردن کیفیت تحصیلی و ازهمه مهم‌تر بازنویسی قانون اساسی تمرکز کند.

در سال 2005 رفراندومی برای اصلاح قانون اساسی کنیا توسط پارلمان و رییس جمهور برگزار شد که متاسفانه شکست خورد.

کنیا پس از استقلال بواسطه سرمایه‌گذاری عمومی در تولیدات کشاورزی، صنعتی و بخش خصوصی رشد چشمگیری داشت.

رشد اقتصادی کنیا به دلیل اتخاد سیاست‌های اشتباه کشاورزی، نبود بودجه ، ضعف در قوانین بین المللی درسال‌های 1974 تا 1990 کاهش پیدا کرد و همچنین به دلیل عدم انگیزه صادرات، کنترل واردرات و ارزهای خارجی باعث کاهش سرمایه‌گذاری داخلی شد.

پس از آن در سال‌های 1991 تا 1994 و متوقف رشد ناخالص ملی و محصولات کشاورزی، کنیا بدترین شرایط اقتصادی لمس کرد. همین باعث شد که دولت دست به کار شود و برنامه‌های اصلاح اقتصادی را لحاظ کند. در این تغییرات شرکت‌های بزرگ وام دهنده بانک مرکزی، بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول شروع به کمک‌رسانی و اعطای وام به کنیا کنند.

در سال 2002 و به سر کار آمدن رییس جمهور کیباکی، دولت اطلاعات اصلی اقتصادی را از سر گرفت و همکاری خود را بانک جهانی اغاز کرد.

در سال ۲۰۱۵ تولید ناخالص داخلی این کشور معادل ۶۴ میلیارد دلار بوده‌است.

از کل جمعیت کنیا تنها 27 درصد از مردم در شهر ها زندگی می کنند. تنوع نژادی در کشور کنیا بسیار و به شرح زیر می‌باشد.

دین اکثر مردم کنیا مسحیت است و با مذهب پروتستان ۳۴٪، کلیسای کاتولیک کنیا ۳۲٪، کلیسای روز هفتم ۱۰٪، مذهبیان سنتی ۶٪، اسلام ۱۰٪، سایر مذاهب مثل هندو ، بودا و بهایی.

کشور کنیا فرهنگ های متفاوتی دارد و لباس جز یکی از فرهنگ برخی کشورها میباشد که با توجه به فرهنگ زیاد در این کشور هنوز لباسی به عنوان نماد فرهنگی ندارد و از کیتگ که بافته از یک پارچه کتانی با رنگهای مختلف و قلابدوزی های سنگین ، به عنوان لباس آفریقایی بشمار می آید البته لباس دیگری به نام کانگا نیز وجود دارد ، پارچه یک تا یک ونیم متری است که بر روی آن جمله هایی به زبان کیسامیلی یا انگیلسی  چاپ میکنند و بیشتر زنان از آن استفاده می‌کنند .

موسیقی

موسیقی نیز جز فرهنگ یک کشور محسوب می‌شود که کشور کنیا از این امر مثتسنی نیست. در کنیا از انواع سبک موزیک از پاپ گرفته تا تلفیقی آفرو و بنگا و سبک های محلی. پرطرفدارترین ساز موسیقی گیتار می‌باشد و می‌توان گفت در ساختار اکثر آهنگ‌ها از گیتار استفاده می‌شود. فوندی کاندی معروف‌ترین نوازده گیتار در کنیا بوده است.

صنعت گردشگری دومین منبع درآمد ارزی کشور کنیا است. و توسط هیئت گردشگری کنیا اداره و حفاظت می‌شود. اصلی‌ترین جاذبه گردشگری در کنیا سافاری عکس در میان 60 پارک ملی است.

از جاذبه‌های دیگر کنیا می‌توان به هفتمین عجایب جهان که مهاجرت حیوانات وحشی در ماسای مارا است اشاره کرد، مساجد تاریخی و قلعه‌های دوران استعمار در مومباسا، مالدینی و لامبو، مزارع چای و قهوه ، کوه کلیمانجارو ، مرز تانزانیا و سواحل آن اشاره کرد.